Павел Ковш писал(а):
Ну во-первых. И модераторы могут ошибаться, и высказываться поспешно, необдуманно, неосторожно, доверившись словам неразумных женщин. Мы же не на судебном процессе, а участвуем в
обсуждении. И если модераторы вменяемы и признают свои неточности и некорректности, то какие проблемы? Вообщем, кто сам без греха, первым брось камень...
За што, Павел, я Вас паважаю, што Вы можаце прызнаваць свае памылкі або недарэчнасці, не адразу, цяжка, павольна і г.д.
Але колькі часу я змарнаваў на тое, каб Вы іх прызналі ў гэтым пэўным выпадку.
Дарэчы гэта, Павел, Ваша асаблівасць. Для Вас вялікая праблема - Ваша духоўнае жыццё і Вы шукаеце сабе духоўна вопытных людзей, хаця самі сабе супярэчыце, цытуючы Псалтыр (не спадзявайся на князёў і на сыноў чалавечых ). Зразумейце, я потым напішу, калі будзе жаданне і магчымасць, што духоўная вопытнасць ў адных момантах, можа суправаджацца поўнай слепатой у іншых выпадках.
Гэта праблема абмежаванняў нашай кампетэнтнасці. Для вернікаў (асабліва якія цытуюць словы ап. Паўла, што духоўныя могуць судзіць аба ўсім) - гэта вельмі часта вялікая спакуса. Некампетэнтны, не разумею, не разбіраўся - але ж я духоўны і потым зноў - дзень добры, Памяркоўны:)
Гэта Ваш выпадак.
І калі мадэратары "вменяемы и признают свои неточности и некорректности", то хто растлумачыць мне прычыны выдалення часткі допісу, дзе, дарэчы, тычылася Вас. Чарговы раз пытаю, проста цікавыя матывы, бо інакш гэта вельмі цікавае абмеркаванне, калі нешта з ўдзельнікаў, якому паказваюць на недарэчнасць, мае магчымасць правіць іншага.
Павел Ковш писал(а):
2) кроме того, если модераторы не правы, участвуя в обсуждении и высказывая своё частное мнение, то форумчане поправят. На то и форум, чтобы было динамичное обсуждение. И если бы я не "трошкі абмішурылся" по чипированию, то был бы такой обстоятельный ответ в этой теме? А так форум проснуся...
Павел, мне здаецца, што тыя два мадэратары, якія засталіся, выказваюцца так, што гэта не "своё частное мнение", а, як мінімум, Божая ісціна і догма Сабору. Глядзіце мае парэднія допісы пра магчымасць выкарыстоўваць думку пр. Феафлакта Балгарскага да сучаснасці і адпаведную рэакцыю суразмоўцы аб маім "паверхнасным" веданні гісторыі.
Можа, каб думкі выказваліся, як "своё частное мнение", то стаўленне было іншае.
Я лічу, што Генадзь, а магчыма і Вы, зрабілі ўсё, каб тут не было дынамічнага абмеркавання, бо гэта патрабуе прызнання за іншым магчымасці быць правым, адмовы ад выкарыстання патрабаванняў ад духоўнасці суразмоўцы. І як вынік форум пакінула шмат цікавых субяседнікаў, праваслаўнасць якіх звычайна не вызывала ні ў кога сумневаў, але якіх проста дастала цэнзураванне з боку іншых субяседнікаў. Калі субяседнік не чуе цябе, зачым падымаць сабе нервы.
Ну давайце глядзець праўдзе ў вочы - не форум прачнуўся, а Памяркоўны ў традыцыйнай для яго манеры яго разбудзіў. Статыстыкі ў мяне няма, але думаю, колькасць наведвальнікаў, якія жадалі прачытаць мае допісы, была даволі вялікая. Павел, я - брэнд і мае допісы чытаюць.
Вы можаце зрабіць так? я магу, але зноў пакіну хутка, працуйце без мяне, падтрымлівайце дынамічнасць форума.
Павел Ковш писал(а):
3) А что любое сомнение в правильности слов и подходов уважаемого профессора - это осуждение и смертный грех!? Ещё раз повторю, например, с подходами Осипова к крещению я не согласен. Одно дело первые века христианства. И другое дело наше время, предшествующее последним временам.
Не, не смяротны грэх, праўда з погляду Генадзя, што разумею ў грахах:). Грэх - той тон, у якім гэта было выказана, і грэх - тое, што абвінавачванне было зроблена без належнага разумення праблемы.
Ну патроху будзем разбірацца.
И другое дело наше время, предшествующее последним временам Ин. 2:18 Дети! последнее время. И как вы слышали, что придет антихрист, и теперь появилось много антихристов, то мы и познаём из того, что последнее время.
Апошні час, Павел, заўсёды. І ніхто не ведае, калі і як. Памыліліся Вы трохі.
Давайце растлумачу логіку Осіпава, потым праверыце пры жаданні.
Калі хрысцілі Вас, а гэта было гадоў не меньш чым 40 таму (я магу памыляцца) быў СССР. На Віцебшчыне патрабавалі пашпарт і рэгістравалі, што потым станавілася вядома органам. Таму нашы хрысціліся, каму што было бліжэй Расія, Латвія, Літва. Звычайна ранкам садзіліся на аўтобус / цягнік, ехалі, прыходзілі да святара, які ведаючы сітуацыю, хрысціў хутка (да адваротнага маршрута) і таемна.
Ну дзе бацькі ў СССР маглі што ведаць пра Бога, прынеслі дзіця і дзякуй Богу, і таму святар, які б патрабаваў асэнсаванага ведання сваей веры, мог проста зрабіць так, што такі чалавек мог застацца нехрышчоным.
Осіпаў чытае лекцыі зараз і цяперашнім святарам. Зараз сітуацыя іншая, калі жадаеш ведаць - заўсёды знойдзеш інфармацыю. Праўда і зараз сітуацыі бываюць смешныя да слёз. Апошнія прыклады. Што цяжка зараз знайсці тэкст Сімвала Веры. Ці цяжка знайсці адэкватную літэратуру, дык не ўсё жадаем да "духоўных" людзей. З аднога боку, сфармуляваў пытанне - атрымаў адказ і не перашкаджай чалавеку, выконвай, што ён параіў. Але людзі лезуць да "духоўных", каб часта з імі паразмаўляць, і час марнуюць (чужы) і гардыню правакуюць (вось які я духоўны - у мяне парады просяць. Выгнаў з кабінету пэўны час назад аднога былога супрацоўніка і нават электронны адрас патавіў як спам. Надаеў у яго не было сяброў і ён заходзіў да мяне паразмаўляць, на жыццё паскардзіцца, а на е-мейл пачаў слаць пэўныя спасылкі, потым патрабуючы маіх думак. Выгнаў груба, каб час не марнаваў). Можа проста паразмаўляць не з кім, вось і шукаеце "больш духоўных асоб".
Ладна гэта лірыка.
Заўважце зараз амаль што любы прыход праводзіць пэўную катэхізацыю, хаця б у выглядзе субяседвання з бацькамі і хроснымі. Празда да каталіцкага катэхуміната, які цягнецца каля месяцу, праваслаўным яшчэ далёка. Але ёсць тэндэнцыя. І калі такая сітуацыя будзе працягвацца будуць прынятыя пэўныя рэкамендацыі аб мінімальным узроўню ведаў бацькоў і хросных.
І калі святар адмовіць бацькам і хросным у хрышчэнні дзіцяці зараз па матывах недастатковых ведаў, гэта пераадольваецца максімум за тыдзень. І ў наступную нядзелю - шчаслівыя хрысціны. Вы ніколі не сустракалі сітуацыі, калі пэўныя святары не заўсёды дапускаюць спавядальнікаў да Чашы, калі імі зроблены пэўны вялікі грэх. Накладалі пэўную епітым'ю. Вось і тут такая ж сітуацыя. Прафесар дае парады святарам не хрысціць абы каго, а патрабаваць асэнсаванага выбару. Гэта па аналогіі, памятаеце ап. Павел раіць Цімафею не ўскладаць ні на кога рук паспешна. Тая ж сітуацыя - спачатку вера, потым Хрост. З дзецьмі сітуацыя іншая - іх хрэсцяць па веры бацькоў і хросных. Інакш можа быць і жудасная сітуацыя, якая адбылася з маім адным знаемым. Запрасіў сябра быць хросным, той згадзіўся і стаў, а потым высветлілася, што сам хрышчоным ня быў. Хто будзе несці адказнасць за гэты выпадак. А так святар павінен праверыць, і магчыма параіць бацькам замяніць хросных на больш кампетэнтных у веры асоб.
Зразумела, сумневы ёсць?
Цяпер яшчэ адна заўвага.
Цитата:
А студентам семинарии надо учиться давать ответы по воле Божией, а не учебникам и лекциям. Надо учить не готовым ответам, а методологии подходов к той или иной духовной проблеме.
Паша, выбачай за такі зварот, ну гэта ж звычайны ідыятызм.
Ёсць дагматыка і ёсць практычнае жыццё. І за дагматыку Айцы клалі сваё жыццё, збіраліся Саборы, узнікалі ерасі. Фарміраваўся Сімвал Веры, за йоту людзі маглі забіць адзін другога.
Догма - гэта мяжа, выйдзеш за якую і ўпадзеш у ерась, і загінеш. І святароў трэба вучыць дагматычнаму або асноўнаму багаслоўю, каб ведалі веру, каб маглі палемізаваць з іншымі, каб маглі навучыць. Але яшчэ есць і сатэрыялогія, і пастырскае, і маральнаснае, і аскетычнае багаслоўе, якое вучыць таму, як трэба выратоўвацца самому і як арганізоўваць выратаванне іншых.
Павел, здаецца, што Вашы веды ў галіне веры вельмі аднабаковыя. Практычнае духоўнае жыцце ідзе ў межах догмы. Праўда нашы людзі, курахкалюбы, не любяць вучыцца, не любяць павышаць свой узровень дадатковымі ведамі, бо гэта цяжка, лягчэй нейкі палітызаваны лісток прачытаць, ды з "духоўнымі" папляткарыць і чарку выпіць пад выглядам духоўнай размовы, ды яшчэ і паасуджаць "звышразумных".
Вы з чымсці не згодны?
Тады проста пытайцеся, растлумачу, абараню аўтарытэт прафесара, я і так змарнаваў шмат часу на змаганне з звышдухоўнымі мадэратарамі і іх прыватнымі думкамі. Будзем лічыць, што свой ліміт я выбраў.
А вось наконт выдалення - адкажыце, калі ласка.