З. Віталь З. писал(а):
Геннадий писал(а):
Православие – это не штамп в паспорте, поставил, и навек – православный. В любой момент своей жизни, для человека, отход от истины (сознательно или несознательно), это отход и от Православия.
Не згодзен! Толькі сьвядома можна адмовіцца ад Праваслаўя. Вось адна гісторыя з Пацерыка.
Адзін богалюбівы манах жыў праведным жыцьцём аднак па прастаце сваёй лічыў, што ў таінстве Эўхарыстыі прымаў толькі сімвалы Цела і Крыві Збаўцы. Аднойчы гэта стала вядома двум іншым манахам і яны не жадаючы, каб сьвятое жыцьцё таго мужа ганілася гэтым неправаслаўным вучэньнем, навучылі яго праваслаўна іспаведаваць у Эўхарыстыі Самае Цела і Кроў Госпада. Але ён сказаў: "Добра, але памаліцеся аба мне, каб Гасподзь мне адкрыў гэта" Яны так і зрабілі і сам манах прасіў у Госпада настаўленьня. І вось на літургіі было відзеньне старцу ў час прынашэньня ахвяры сьвятаром, якое ўпэўніла яго ў тым, у чым наставілі яго субраты. Пасьля таго манах стаў цьвёрда трымацца правага вучэньня. Дык вось, Геннадзь, манах гэты ні на хвіліну не пераставаў быць праваслаўным нават і калі трымаўся вучэньня неправаслаўнага. А вось калі б ён не прыслухаўся да братоў сваіх, а пасьля і вучэньне Царквы адвергнуў бы з вуснаў, напрыклад, свайго япіскапа, вось толькі тады ён бы стаў неправаслаўным. Пагадзіцеся, што несьвядома ўсё гэта ажыцьцявіць немагчыма. Геннадзь больш не буду пісаць на гэты мамент, Вы вымушаеце мяне выказваць банальнасьці.
Вы же сами себе противоречите. Вы говорите:"яны не жадаючы, каб сьвятое жыцьцё таго мужа ганілася гэтым неправаслаўным вучэньнем"… Что значит, "жыцьцё ганілася гэтым неправаслаўным вучэньнем"? Это значит, что своим отходом от Истины человек отходит и от Бога. Разве это не отход и от Православия?
"А вось калі б ён не прыслухаўся да братоў сваіх"... Вот это ближе к теме.
Дело в том, что этот монах мог никогда и не встретить епископа. В этом случае он "ганіў" бы "жыцьцё неправаслаўным вучэньнем"?
З. Віталь З. писал(а):
Геннадий писал(а):
Бывает и намного хуже. В разное время даже Предстоятели разных Поместных Церквей отходили от Православия. «… к 630 году три патриарших престола на Православном Востоке оказались занятыми монофизитами: Константинопольский - Сергием. Антиохийский - Афанасием, Александрийский – Киром».
Но сами себя они, конечно же, считали православными. И, вероятно, исповедовались и причащались.
Так, толькі яны пры гэтым не забылі анафемстваваць насамрэч праваслаўных япіскапаў і рабілі яны гэта зусім не несьвядома.
Я могу предположить, что они могли при этом говорить: "А суддзі хто?"
З. Віталь З. писал(а):
Геннадий писал(а):
Нет, я высказал мысль, что если Вы сознательно будете придерживаться взгляда (коль уж Вы выносите этот взгляд на обсуждение), искажающего истину, то я буду иметь право называть Вас неправославным.
Не большае за маё называць Вас фашыстам.
Т.е., если, допустим, я, по каким-то, для Вас не ведомым, причинам, вдруг начну говорить, что Вы имеете неправославную идею, и предлагаю Вам это обсудить, а на Ваш отказ от этого, я заявляю о том, что если Вы будете и дальше сознательно придерживаться этой своей идее, то я буду считать Вас неправославным, то сама такая постановка вопроса является, по-вашему, фашисткой позицией. Правильно я выражаю ситуацию?
Цитата:
Яшчэ раз паўтараю, Ваш погляд на маю праваслаўнасьць мяне цікавіць менш усяго. Я прыму суд аб маіх поглядах толькі ад Царквы, ну, хаця б у асобе свайго сьвятара.
Тогда позвольте вопрос: а по каким критериям Вы определяете, кто из людей имеет для Вас авторитет в вопросах догматики Православия, а кто нет?
З. Віталь З. писал(а):
Геннадий писал(а):
Т.е., Вы признаете, что это предположение того, что я могу быть фашистом, ничем не аргументировано, а является просто наглостью?
Што за манера? Аргумент я прывёў. Вы "на свой взгляд" зьбіраецеся дзяліць людзей на "белых" і "чорных".
Подождите, Вы же сами сказали, что не имели «усякага права на гэта». Так Вы имели право или нет?
З. Віталь З. писал(а):
Геннадий писал(а):
Поймите меня правильно. Мне совсем не нужно никакого морального удовлетворения. Я просто хочу, чтобы Вы поняли, что такой подход не только не уместен в разговоре православных людей, но не уместен и по отношению отыскания этой самой истины, которая и делает нас православными.
Не я, а Вы задалі такі тон і гучаньне гэтай дыскусьсіі. Вышэй я патлумачыў сваю матывацыю.
Я говорю не о тоне, а о самом принципе употребления в разговоре, мягко говоря, некорректных высказываний. Тон тоном, а дело делом.
Цитата:
Згода, само ўсьведамленьне таго, што мы маем па некатораму пытаньню неправаслаўную пазіцыю ні добрае ні дрэннае, такім яно становіцца, калі мы ўсьведаміўшы адмаўляемся ад яго, пагаджаючыся з вучэньнем Царквы, ці наадварот зацьвярджаемся на гэтай пазіцыі, адвяргаючыся вучэньня правага. У апошнім толькі выпадку можна сказаць аб чалавеку, што ён неправаслаўны.
А если люди просто не понимают, но имеют на какой-то момент своей жизни «неправаслаўне вучэньня», они «ганяць» свое «жыцьцё»?